Kradzież przez Toma Springfielda sławnej Pieśni

Zainteresowaniu Zachodu folklorem Związku Radzieckiego towarzyszył w połowie lat sześćdziesiątych głośny skandal — kradzież przez Toma Springfielda sławnej Pieśni burłaków znad Wołgi (znanej również jako Wołga, Wołga albo Stieńka Razin). Podobieństwo rosyjskiej pieśni ludowej do rzekomo angielskiego przeboju The Carnival Is Over było zdumiewające — to przecież od początku do końca ta sama melodia! Atakowany przez „New Musical Express” kompozytor bronił się, jak umiał, w końcu kropkę nad i postawiła firma fonograficzna Columbia, która to słynne nagranie The Seekers opublikowała jesienią 1965 r.: pod tytułem The Carnival Is Over podpisany był Tom Springfield, bez jakiejkolwiek informacji wyjaśniającej, że to „tylko” aranżacja lub opracowanie… Dużo głośniejszy był następny skandal — nagranie przez Mary Hop- kin Those Were the Days, piosenki rzekomo skomponowanej przez Gene’a Raskina. Ponieważ Hopkin była związana z Beatlesowską firmą płytową Apple — opinia publiczna podejrzewała, iż pod tym pseudonimem ukrył się nieuczciwy Paul McCartney. Pachniało linczem: wszak chodziło o kradzież — w tym przypadku Długiej drogi, słynnego romansu rosyjskiego, skomponowanego i napisanego przez Aleksandra Wertyńskiego w latach dwudziestych. Dochodzenie, kto zacz ów Raskin, pozwoli-
to wyjaśnić, że: pierwszego obcego opracowania tej piosenki dokonano w 1958 r. w Finlandii, kiedy nagrała ją Annikki Tahtiand; przerobiony na tango, romans zyskał popularność w tym kraju ponownie w 1966 r., w wykonaniu Marttiego Carama; 4 lata wcześniej dość znany w Stanach Zjednoczonych kompozytor Gene Raskin podpisał się pod Those Were the Days, który to utwór — z jego tekstem angielskim — jako pierwsi nagrali w 1963 r. The Limeliters; 5 lat później po nieszczęsny plagiat sięgnęła Mary Hopkin, śpiewając rosyjski romans w stylu śródziemnomorskich kawiarnianych szlagierów międzywojennych.