Złtemu Orfeuszowi ’73

Zlatni Struny istnieją od 1969 r.; zrazu bezimienni, nazwę wzięli od stołecznego Festiwalu Grup Beatowych, w którym zwyciężyli. Popularność zawdzięczają „Złtemu Orfeuszowi ’73”, na którym wylansowali pierwszy z serii udanych przebojów, Boski wiatr. Uznanie przyniosło im wystawienie w 1977 r. pierwszej bułgarskiej rock-opery Legenda o skar- j/e Traków. Stylistycznie i brzmieniowo najbliżsi są brytyjskiemu The Nho, węgierskiemu Skorpió i V’Moto-Rockowi oraz Die Puhdys z NRD. Najpopularniejszym i najnowocześniejszym zespołem rockowym jest liewątpliwie FSB, czyli Formacja Studia Bałkan. Zorganizowany  jako grupa studyjna firmy fonograficznej Bałkanton (stąd nazwa), joczątkowo działał w trio, swoje brzmienie opierał na klawiszowych instrumentach elektronicznych i syntezatorach. Obecnie kwintet, legitymu- e się udaną suitą rockową FSB II (1978), profesjonalnym longplayem Kula, (1980) oraz płytą-składanką klasycznych przebojów rockowych, n.in. z repertuaru The Beatles i The Rolling Stones (1982), by wymienić lajważniejsze i najciekawsze. Szczyci się najnowocześniejszym instrumentarium w swoim kraju. Działa w składzie: Rumen Bojadżijew — śpiew, syntezatory; Konstantin Cekow — śpiew, instrumenty klawiszowe, syntezatory; Iwan Leczew gitary; Aleksander Bacharow — gitara basowa, śpiew; Petar Sławow — perkusja. Konkurencja? W latach siedemdziesiątych Dzwon, Sinjo-Belite, hard- rockowy Signal i Factor, obecnie hard-rockowe Srebarnite Griwni, Staccato, Diana Express (w 1981 Przebój Roku Seweryna), Fono-Express, Start (grupa Mimi Iwanowej), Kukeri oraz Wariant B, Trik, Trafik W-M-T i .Z (zespół zorganizowany przy bułgarskim towarzystwie lotniczym Baton). Ta stabilna hierarchia popularności w każdej chwili może jednak jlec zmianie, bułgarski rock dostarcza bowiem zaskakujących niespodzianek. Niedawno bracia Argirowowie zdobyli oszałamiające powodzenie: ich debiutancki electro-disco-funk-rockowy longplay Dziewczyna dla obu osiągnął niespotykany w tym kraju nakład 100 000 egzemplarzy.