Głos sopranowy

Zarówno w wymienionych rękopisach, jak i w pierwszym wydaniu Prząśniczka przeznaczona jest na głos sopranowy. Natomiast dedykację zaadresował Moniuszko do Achillesa Józefa Bonoldiego, który —* jak już wiemy — był barytonem. Można by przypuszczać, że on to właśnie wykonał tę pieśń jako pierwszy. A więc nuty nutami, a praktyka praktyką. Potwierdzają to również późniejsze występy z Prząśniczką śpiewaków — mężczyzn jak Władysław Zahorowski (śpiewał ją 6 marca 185& roku w Warszawie, na koncercie benefisowym niejakiego Callasantiego, wirtuoza na ofikleidzie, oraz 19 grudnia 1860 roku na koncercie w Nowej Resursie) i Jan Koehler (12 listopada 1865 roku na koncercie benefisowym Daniela Filleborna w Resursie Obywatelskiej)ł. Aliści pierwszą domniemaną wykonawczynią Prząśniczki mogła być z równym powodzeniem, na przykład, Waleria Rostkowska, sopran, artystka Teatru Wileńskiego, odtwórczyni Halki w premierze wileńskiej. Pozostawała ona w najlepszych stosunkach z Moniuszkami także w Warszawie i w Teatrze Wielkim była pierwszą Zuzią w Verbum nobile. Sprawa prawykonania utworu pozostaje zatem w sferze domysłów. Natomiast co do daty i miejsca owego pierwszego wykonania jesteśmy w sytuacji nieco pomyślniejszej: prawie z pewnością było to Wilno, po styczniu, a przed 15 kwietnia 1845 roku.