Samsung rl55vte1l sveta po angielsku

Może właśnie dlatego w drugiej połowie XIX w. powraca zainteresowanie rosyjskich melomanów pieśniami i piosenkami ludowymi, przeważnie Rosji, ale także Ukrainy i Białorusi. Do dziś nie ustalono miejsca i dat ich powstania, z dużym jednak prawdopodobieństwem można przyjąć, że utwory te powstały w XVIII i XIX w.: mowa o ukraińskich Oczach czarnych (romansie z lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, z tekstem Jewgienija Grabienki), Ej, uchniem, Kalince, Stieńce Razinie (utwór znany również jako Pieśń burłaków znad Wołgi albo Wołga, Wołga) i Na górze kalina.
Prawdopodobnie z przedrewolucyjnego Petersburga wywodzą się bardziej żydowskie niż rosyjskie Bubliczki Bogomazowa i Woźnico, nie popędzaj koni (Ech, jamszczik, goni k’jaru — być może W. Feldmana), w głębokiej Rosji powstały Świeci księżyc (być może W. Andriejewa), Wieczorny dzwon i Włóczęga (Po dikim stiepam Zabajkalja), Moskwę reprezentują Murka i Siedzieliśmy na dachu.
Mówiąc o tradycjach muzycznych Związku Radzieckiego warto wspomnieć o artystach pochodzenia rosyjskiego, żyjących i tworzących za granicą. Są to m.in.: kompozytor, wydawca, a przede wszystkim autor L. Wolfe Gilbert (ur. w 1886 r. w Odessie, autor tekstów Down Yonder i Ramony), kompozytor Władimir Dukielski, znany światu jako Vernon Duke (ur. w 1903 r. w Parfianowce koło Pskowa; jego dziełem jest słynny standard April in Paris) oraz legendarny klarnecista jazzowy Benny Goodman.