Artysta jest absolwentem Wydziału Kompozycji Konserwatorium Moskiewskiego

Studiował u słynnego Tichona Chrennikowa. Ze Skomoro- chami pracował przez 3 lata. Było to swego rodzaju muzyczne laboratorium: stąd wyszedł basista Jurij Szachnazarow (później lider Araksu), tutaj narodził się pomysł rock-opery Stadion, tu również należy szukać początków zainteresowania się Gradskiego filmem. Niespokojny duch, Gradski na krótko związał się z Wiesiołymi Gołosami, żeby zainteresować się większymi formami muzycznymi: jakby sygnałem tych nowych jego zainteresowań jest mini-rock-opera Muchotłuk. W 1971 r. Gradski bierze udział w nagraniach do albumu Jaki piękny świat z piosenkami Tu- chmanowa (jego dziełem jest m.in. nagranie tytułowe), 2 lata później na prośbę Andrieja Michałkowa-Konczałowskiego komponuje wspaniałe songi do jego filmu Romanca o zakochanych’, w ich nagraniu wspomagały kompozytora zreorganizowane Skomorochy. Nie był to pierwszy film z muzykę Gradskiego, który legitymował się już tytułem Swój wśród obcych, obcy wśród swoich. Głośne były występy estradowe Aleksandra Gradskiego, z własnymi pieśniami z Muchotłuka: w tej mini-rock-operze dla dzieci kompozytor wykorzystał folklor rosyjski, łącząc muzykę ludową (autentyczną i stylizowaną) z rockiem. Na koncertach śpiewał je towarzysząc sobie na dwuna- stostrunowej gitarze elektrycznej; śpiewał partie różnych głosów, rozmaitych postaci, wcielał się w nie, był jakby aktorem, podobnym do Ałły Pu- gaczowej. Jeśli jednak u tej wokalistki wszystkie scenki muzyczne są precyzyjnie przygotowane, to Gradski pozwalał sobie na improwizację, odwołując się do wyobraźni i muzykalności swoich słuchaczy. Praca nad Romancą o zakochanych zbliżyła Gradskiego do Okudżawy, jego wierszy i muzyki (Okudżawa jest zresztą kompozytorem i autorem niektórych filmowych songów). Wierny swym zainteresowaniom poezją (Burns, Szekspir, Lorca), Gradski zwrócił uwagę na radzieckich bal- ladzistów — Klaczkina, Dolskiego, Wizbora, Nikitina. Zauroczony wierszami Andrieja Wozniesienskiego, w 1976 r. nagrał cykl własnych Pieśni rosyjskich, w których znowu połączył rosyjski folklor z nowoczesnym rockiem. Zachęcony ich przyjęciem przez młodzież, 3 lata później wystąpił z nowym programem poezji śpiewanej — z wierszami Shelleya, Burnsa Berangera.