Liryczna muzyka

Ogólnie zaś o pieśniach Moniuszki Sierow napisał: „Nie zawaham się postawić ich w jednym rzędzie z najlepszymi, jakie są w muzyce, w tym lirycznym pieś- niarskim gatunku — w tym gatunku, którego głównymi przedstawicielami dla Niemiec są — Franciszek Schubert i Robert Schumann, a dla naszej ojczyzny — M. I. Glinka i N. S. Dargomyżski”ł. Nie wiemy, kto pierwszy tę balladę zaśpiewał. Był to może Achilles Józef Bonoldi (1821—1871), włoski baryton i nauczyciel śpiewu, który właśnie w tymże 1842 roku osiedlił się w Wilnie i którego rychło połączyły z domem Moniuszków więzi serdecznej przyjaźni. Albo też, jeśli zważyć, że Bonoldi słabo jeszcze zapewne dawał sobie radę z językiem polskim (a tekst w balladzie gra rolę niepoślednią), pierwszym wykonawcą mógł być raczej któryś ze śpiewających aktorów Teatru Wileńskiego. Z późniejszych wybitnych interpretatorów utworu znamy Jana Koehlera i Adolfa Kozieradzkiego *.
Zachęcony powodzeniem Dziada i baby Moniuszko skomponował, prawdopodobnie podczas pobytu w Petersburgu latem 1844 roku, coś w rodzaju dalszego ciągu: balladę Dziadek i babka jako opowiadanie wnuczka. Mimo kilku wydań, pieśń ta, do tekstu Dycalpa (Placyda Jankowskiego) napisana, nie zyskała szerszej popularności.