Zróżnicowany styl

Jego styl jest dość zróżnicowany — tyleż w nim podobieństwa do Gotta, co i do Davisa, do którego ktoś przyrównał Laufera („Sammy Davis junior Wschodu”!). Bez wątpienia jest artystą bardzo sprawnym, wykonawcą wszechstronnym, z równym powodzeniem śpiewa ballady o zabarwieniu country (Cyrano), co disco (Tak uź jsem boty zul— czeska wersja Daddy Cool) i rhythm and blues (Nejdśl, czyli Lay Down). Spory wpływ na to, co Laufer robi w studiu i na estradzie, mają zespoły, z którymi współpracuje: kolejno rock and rollowy Crystal (1963), Olympic, uprawiający country and western Tornado (1964), własna grupa country Mefisto (1966), Their Majesties przemianowani na Majestic (1967—71), niezły rockowy Golem (1973—76) i następne, mniej ważne. Wszystkie opowiedziane kariery dowodzą pewnych prawidłowości w artystycznym rozwoju piosenkarzy i piosenkarek czechosłowackich: nauka w szkole dramatycznej i jakiekolwiek studia muzyczne ułatwiają pracę w teatrze, działalność tam pomaga w karierze piosenkarskiej, ta z kolei przyspiesza czy wręcz umożliwia kontakt z filmem. Chyba nikt nie ma wątpliwości co do roli słynnych teatrów muzycznych („Semafor”, „Rokoko”, „ABC”, Teatr w Karlinie) w kształceniu przyszłych sław estrady. Akcentuję tę rolę, nie wszyscy bowiem (zwłaszcza u nas) wiążą ją z takim, a nie innym rozwojem życia muzycznego w Czechosłowacji.