Złoty środek w muzyce

Jeśli już szukać podobieństw i pokrewieństw stylistycznych sporej grupy reprezentantów tzw. złotego środka w muzyce rozrywkowej — najprędzej znajdziemy je wśród byłych uczestników cyklicznego programu telewizyjnego „Piosenki u Marianny”. Tytułowa bohaterka to Marianne Wünscher — śpiewaczka, która do studia zapraszała balladzistów i szan- sonistki, po prostu tych, którym duchowo bliższa jest piosenka rodem z Paryża. To m.in. Willi Narloch, Anne-Kathrin Bürger, Monika Gabriel, Eva- -Maria Hagen, Eva-Maria Bath, Llssy Tempelhof, Evelyn Cron, Rolf Her- richt, Günter Sonnenberg, Günter Haack i Horst Weinheimer. W „Piosenkach u Marianny” śpiewali najczęściej z towarzyszeniem pianisty Rolfa Zimmermanna, wszystko to działo się w połowie lat sześćdziesiątych, na pewno było wydarzeniem artystycznym, po którym pamiątką jest album zatytułowany tak, jak program telewizyjny. Zrozumiałym wyda się więc ogromne powodzenie w NRD (swego czasu) płyty Marleny Dietrich Piosenki Starego Berlina. I jeszcze jedna informacja: nie bez znaczenia jest działalność różnego typu studiów piosenki, działających przy wielu szkołach muzycznych i aktorskich. Najważniejsze z nich to „szkółki” w Weimarze (prowadzona przez Jensa-Uwego Günthera), Berlinie (kierowana przez Chrisa Baumgartena) i Erfurcie. Wśród piosenkarek NRD pozycję równą Schöblowl przez długi czas zajmowała jego żona, Chris Doerk. Komu innemu jednak przypadła rola wiodąca wśród wokalistek.