Trzy sztuki teatralne

Jednym z pierwszych manewrów zachęcających było zamówienie u kompozytora muzyki do trzech sztuk teatralnych: Antygony Sofoklesa, Atalii Racine’a i — właśnie — Snu nocy letniej Szekspira. Z Lipska do Berlina nie trzeba już było jeździć końmi, bo właśnie uruchomiono kolej żelazną, którą podróżowało się tylko siedem godzin. Podobno ten argument przesądził sprawę. Mendelssohn wyraził zgodę. Premiera Snu nocy letniej z muzyką Mendelssohna i z nim samym przy dyrygenckim pulpicie odbyła się 14 października 1843 roku w wigilię czterdziestych ósmych urodzin króla Fryderyka Wilhelma IV, w Poczdamie, w prywatnym teatrze jego królewskiej mości, w tzw. Nowym Pałacu, istniejącym zresztą do dziś. Marsz weselny był trzynastym i ostatnim numerem muzyki. Grany był w kanale orkiestrowym przy spuszczonej kurtynie, poprzedzając szczęśliwe rozwiązanie wszystkich konfliktów scenicznych i ostateczne połączenie się trzech przeznaczonych sobie par bohaterów w V akcie. Sukces był ogromny. Artystyczny i towarzyski. Mendelssohna spotkał nie byle jaki zaszczyt: monarcha zaprosił go na kolację! Fryderyk Wilhelm, który muzykę lubił, ale szczególną inteligencją się nie wyróżniał, chciał skom- plementować kompozytora i w pewnej chwili powiedział: Jaka szkoda, Herr Mendelssohn, że tak cudowną mużykę strwonił pan do tak głupiej sztuki!…