Muzyka w liczbach

Pierwsze cylindry dźwiękowe w Rosji pojawiły się w końcu XIX w., płyty gramofonowe — wkrótce po ich rozpowszechnieniu. W 1907 r. w Moskwie powstała pierwsza fabryka patefonów (założona przez Francuza Kemmlera), 2 lata później — pierwsza fabryka płyt. Tłoczono je w niedalekiej Aprielewce (pierwszą płytę — w 1910 r.). Filia leningradzkiej firmy Piszuszczij Amur działała w Warszawie w latach dwudziestych. Przed- i powojenną działalność radzieckiej fonografii można nazwać manufakturą, jeśli porówna się ją z rozmachem Melodii — wszechzwiązkowej wytwórni płyt, która w 1964 r. w Moskwie połączyła istniejące dotychczas wytwórnie regionalne. Stan posiadania dzisiejszej Melodii to: 9 studiów nagraniowych, 3 oddziały — w Moskwie, Leningradzie i Kijowie, 15 tłoczni (w tym 5 dużych, z Aprielewką na czele) oraz zakład eksperymentalny pod Moskwą (w Chimkach). Roczna produkcja małych i dużych płyt — 195 milionów! Do tego tzw. gibkije grampłastinki (nazywane też „szybkimi płytami”), dołączane m.in. do magazynu „Krugozor”; te zawierają najnowsze nagrania, bardzo często licencyjne. Od wiosny 1982 r. koncern Melodia przyznaje Złote Płyty, uwzględniając nie tylko nakłady wydawanych płyt, lecz także uznanie publiczności dla nagrywanych artystów, ich walory artystyczne oraz… ideowe. Pierwszymi laureatami 10 radzieckich Złotych Płyt zostali m.in.: zespół centralnego muzeum W. I. Lenina (za „wkład pracy nad rekonstrukcją i wydaniem nagrań archiwalnych Lenina”), Teatr Wielki w Moskwie, dyrygenci, pianiści i kompozytorzy oraz piosenkarka Ludmiła Zykina i białoruskie Piesniary.
Melodia współpracuje z amerykańskimi CBS i ABC, zachodnio-nie- mieckim Polydorem, holenderską CNR, szwedzkim Polarem i innymi wytwórniami zagranicznymi, dzięki którym wydaje sporo udanych albumów, także z muzyką jazzową. Oto przykłady, z przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych: ABBA, Silver Convention, Boney M., Mireille Mathieu (4 longplaye), Diana Ross, Joe Dassin, Leo Sayer, Smokie, Adriano Celentano, Uriah Heep, Manfred Mann, Elton John. W 1977 r. amerykański „Billboard” reklamował równoczesne ukazanie się płyty Neila Diamonda w Stanach Zjednoczonych i Związku Radzieckim. W Moskwie nagrywali Ray Conniff i Cliff Richard. Zagranica jest zainteresowana nagraniami radzieckich wykonawców muzyki rozrywkowej, m.in. Pugaczowej, Biczewskiej, Apelsina i Piesnia- rów. Sensacją było ukazanie się w 1986 r. w Stanach Zjednoczonych, nakładem firmy Big Time, dwuwoluminowego albumu Red Wave z radzieckim rockiem nielegalnie wywiezionymi na Zachód nagraniami (z lat 1982—85) zespołów Akwarium, Kino, Alisa i Strange Games.