Norweski pisarz

1 stycznia 1874 roku Grieg otrzymuje list od przebywającego wówczas w Dreźnie znakomitego pisarza norweskiego Henryka Ibsena. Jest to propozycja napisania muzyki do dramatu Peer Gynt. List zawiera również szczegółowy plan wzajemnego współdziałania słowa i muzyki. 31-letni kompozytor, pełen uwielbienia dla znacznie od siebie starszego i już sławnego pisarza, z entuzjazmem zabiera się do pracy. Potrwa ona w sumie dwa lata i kontynuowana będzie przez Griega etapami: w Sandviken,. Bergen i Fredenborgen. lutego 1876 roku odbyła się w Christianii (Oslo) prapremiera Peer Gynta Ibsena z nowo skomponowaną muzyką Griega. Jeszcze w tym samym roku sztuka idzie przy pełnych kompletach 36 razy, odnosi więc bezsporny sukces. Było jednak w tym powodzeniu coś z paradoksu: muzyka budziła powszechny zachwyt, podczas gdy Ibsen pozostawał niezrozumiany… I kto wie, jak długo jeszcze wypadłoby Peer Gyntowi grać w świecie pozaskandy- nawskim rolę dramatu… do czytania, gdyby nie muzyka Griega, która zapewniła tej sztuce światowy rozgłos i karierę sceniczną. Zasadniczą rolę popularyzatorską odegrały tu dwie Suity koncertowe, zestawione przez kompozytora z najcelniejszych fragmentów muzyki. I Suita op. 46 ukazała się drukiem w 1888 roku (Poranek> Śmierć Azy, Taniec Anitry, W grocie króla gór), zaś II Suita op. 55, zaaranżowana na orkiestrę w 1891, zawiera: Porwanie i lament Ingrid, Taniec arabski, Powrót Peer Gyriia i Pieśń Solveigi. O niezwykłej, do dziś trwającej popularności czterech fragmentów (podkreślonych tu rozstrzelonym drukiem), nic dodać, nic ująć. Są to autentyczne przeboje, znane w setkach najrozmaitszych transkrypcji, aż po współczesną muzykę rozrywkową włącznie.