Pierwsza wersja utworu

W podtytule swego dzieła kompozytor dodał: „według Lamartine’a”, choć jest prawie pewne, że kiedy w 1848 roku powstała pierwsza wersja utworu, nie miała ona z poezją Lamartine’a nic wspólnego. W pierwotnym zamierzeniu muzyka ta była bowiem uwerturą do cyklu czterech utworów na chór męski Les quatre éléments SWV 80 (Cztery żywioły: 1. Ziemia, 2. Wiatry, 3. Wody, 4. Gwiazdy), skomponowanych w latach 1844—1845 do tekstu Autrana. Z nie ustalonych powodów kompozytor przerwał pracę nad tym cyklem, uwerturę zaś, która nie miała wtedy jeszcze tytułu, postanowił opublikować jako pozycję samodzielną. Prawdopodobnie decyzja ta pozostawała w jakimś związku z kiełkującą już w wyobraźni kompozytora koncepcją nowej formy muzycznej: poematu symfonicznego. Dopiero później impulsu programowego dostarczyć tu miała poezja Lamartine’a. Lamartine’a (Alphonse M. L. Prat de Lamartine, znakomity poeta i pisarz romantyzmu francuskiego, 1790—1869) Liszt poznał osobiście w 1845 roku, odwiedzając go w jego posiadłości rodzinnej Milly koło Maçon. Zbiór liryków Lamartine’a zatytułowany Méditations poétiques (Dumania poety), w którym kompozytor znalazł ideę swego poematu symfonicznego Les Préludes, ukazał się w 1820 roku zyskał natychmiast rozgłos wśród młodej generacji romantyków całej Europy. Polski przekład ukazał się drukiem już w 1822.