Muzykolog

Tym oto sposobem Kołysanka znalazła się w II wydaniu Katalogu dzieł Mozarta, opublikowanym przez J. A. André w 1828 roku. Gdy zaś austriacki muzykolog Ludwig von Köchel (1800—1877) wydał w 1862 nowy, do dziś zresztą obowiązujący, Katalog utworów Mozarta, Kołysanka i tam się znalazła jako pozycja 350e. Tymczasem stała się piosenką powszechnie popularną, jest to bowiem utwór naprawdę miły i bardzo melodyjny. W mistyfikację uwierzono do tego stopnia, że wytrawny muzykolog niemiecki Gustaw Nottebohm (1817—1882), przygotowując w 1880 roku do druku swą pracę Mozartiana, poprawił w Kołysance błędy w prozodii i prowadzeniu głosów, nie bacząc na to, że szkolne błędy nie mogły przecież pochodzić od takiego geniusza jak Mozart! Tym większa była konsternacja, kiedy inny muzykolog niemiecki, Max Friedländer (1852—1934), natrafił w jednym ze zbiorczych tomów Biblioteki Miejskiej w Hamburgu na niezwykle rzadki druk, zatytułowany: „Kołysanka Gottera oprawiona w muzykę przez Fliesa do nabycia w Böheima w Berlinie, wydrukowana u G. F. Starckego”. Kompozycja ta okazała się niczym innym jak rzekomą Kołysan- 1 Ludwig Alois Friedrich Ritter von Köchel, op. cii.., s. 894.
Obecnie odnotowana jest w tymże Katalogu jako utwór nieautentyczny, KV 284f. ką Mozarta, identyczną w każdym szczególe z odpisem, który Nissen przekazał był niegdyś Johanno- wi Antonowi André!. Po żmudnych badaniach rozszyfrowano owego Fliesa jako berlińskiego lekarza i kompozytora dyletanta w jednej osobie. Z notki w Leksykonie Gerbera wynika, że urodził się on w Berlinie około 1770 roku. Napisał m. in. operę Regaty w Wenecji, nawet wystawioną w Berlinie w 1798 roku, wydał też drukiem Wariacje fortepianowe na temat Menueta z opery Don. Juan Mozarta jako swoje opus 2, tudzież 6 Canzonet włoskich jako opus 3 (wyd. Zerbst 1799) oraz szereg pieśni, a wśród nich Kołysanką.