Sława przybylska życiorys

W tym czasie Amerykanie zainteresowali się również innymi twórcami radzieckimi, m.in. Dymitrem Szostakowiczem, którego Radość poranka z Symfonii teningradzkiej trafiła zrazu do filmu Thousands Cheer (1943) w wykonaniu śpiewaczki Kathryn Graysor jako United Nations on the March, później znana była w nagraniu pianisty José Iturbiego. Potem przyszła kolej na Piotra Czajkowskiego: w 1946 r. Orkiestra Freddy’ego Martina wylansowała Now and Forever, będący w rzeczywistości swobodną adaptacją tematu z VI Symfonii h-moll (Patetycznej), dokonaną zresztą 5 lat wcześniej przez innego dyrygenta amerykańskiego, Jana Savitta. Jemu też, prawdę mówiąc, należy się palma pierwszeństwa za odkrycie urody muzyki rosyjskiej. I Koncert fortepianowy b-moll Czajkowskiego jest znany w Stanach Zjednoczonych jako piosenka Tonight We Love, z wykonania kolejno: Clyde’a Rogersa (1941), Orkiestry Martina (1946), słynnego pianisty Vana Cliburna (1958) oraz w różnych opracowaniach orkiestrowych (m.in. jako Boogie de Concerto). Freddy Martin i jego orkiestra byli niezmordowani, uparcie „odkrywając” i lansując w swoim kraju kolejne „przeboje” i kolejne nazwiska reprezentujące muzykę rosyjską. Dużym powodzeniem cieszyło się Bumble Boogie (w oryginale Lot trzmiela Nikołaja Rimskiego-Korsakowa), m.in. w chwytliwym opracowaniu i wykonaniu pianisty Jacka Finy, oraz Sabre Dance Boogie, czyli Taniec z szablami (ze suity do baletu Gajane Arama Chaczaturiana, z 1942 r.).