WIA, czyli rock

Rozwój rocka radzieckiego datuje się od 1969 r., kiedy powstał pierwszy z prawdziwego zdarzenia zespół rockowy — Maszyna Wriemieni: jego celem było granie hard-rocka, wszystkie jego poczynania wiodły prosto do celu, cel został osiągnięty. Nie byłoby jednak Maszyny Wriemieni, gdyby nie liczne konkursy, przeglądy i festiwale (republikańskie i wszech- związkowe) organizowane w celu wyłonienia i nagrodzenia najlepszych solistów i zespołów. Imprezy te wielce przysłużyły się polityce lansowania wartościowej muzyki i nietuzinkowych formacji. Najczęściej odbywały się w Moskwie, a także w Gorki, Kownie, Rydze, Nowosybirsku, Leningradzie, Tbilisi i Erewanie, różny miały stopień trudności, rozmaite oddziaływanie. Wylansowały kolejno: Piesniary (1970), Skomorochy (1971), Cwiety (1973), Ariel (1974), Wierasy (1976), Maszynę Wriemieni (1978 i 1980) oraz instrumentalną, uprawiającą folk, jazz i rock Firiuzę. Historycznie pierwszym był stołeczny przegląd grup wokalno-instrumentalnych w 1964 r. Nie byłoby dzisiejszej Maszyny Wriemieni, gdyby nie pierwsze koncerty młodzieżowych zespołów wokalno-instrumentalnych w popularnej moskiewskiej „Kafe Maładiożnaja” (miejscowy odpowiednik gdańskiego klubu „Żak”, m.in. siedziba zespołu Witalija Klejnota — wybitnego talentu beatowo-rockowego). Nie byłoby Maszyny, gdyby nie działalność Pies- niarów, Ariela i Araksu — zespołów beatowych, które przetarły drogę radzieckiemu rockowi.