Lista przebojów

Okudżawy jest długa: Piosenka o Arbacie, A jednak żal, Jeszcze pożyjesz, Do widzenia, chłopcy, Wojna, Robota jest robotą, Wania, Ballada o głupcach, Nie wierzcie piechocie, Papierowy żołnierz, ostatnio Znowu spotykałem się z nadzieją. Jego piosenki były tłumaczone na dziesiątki języków, w Polsce znane są w znakomitych przekładach Witolda Dąbrowskiego, Ireny Lewandowskiej, Ziemowita Fedeckiego, Andrzeja Mandaliana oraz Agnieszki Osieckiej, która  prawdę mówiąc  odkryła przed nami tego wspaniałego artystę. Pamiątką po jego licznych u nas wizytach jest Pożegnanie Polski. Okudżawa to również książki. Pierwszy tomik jego wierszy, pieśni i prozy ukazał się w 1956 r. Później wydano m.in. książkę o wojennej młodości artysty i powieść o jednym z dekabrystów: „biedny” Abrasimow jest odzwierciedleniem samego poety, z jego wadami i zaletami. Autor krótkiej książeczki Mersi, czyli przypadki Szypowa to także Okudżawa „jak żywy”. Podobnie z bohaterem Podróży dyletantów. Dobrze się stało, że poznaliśmy większość dorobku pisarskiego Bułata Okudżawy; w Polsce ukazały się: Jeszcze pożyjesz (1962), Poezje wybrane, Wiersze ¡piosenki (1967), Nieszczęsny Abrasimow (1971), Mersi, czyli przypadki Szypowa, Kieszonkowe przygody, Wiersze i ballady (1974) oraz Dyletanci (1981). Wreszcie film. Filmów z muzyką i piosenkami Okudżawy jest wiele: Żenią, Żenieczka i Katiusza, Białe słońce pustyni, Gwiazda zwodniczego szczęścia, Dworzec Białoruski, Horyzont…, Romanca o zakochanych  (muzyka ballad Aleksandra Gradskiego), Ironia losu. No i jeszcze jego sztuki i wodewile, płyty gramofonowe i nagrania magnetofonowe. „Moda na Okudżawę” nie minęła. Podobny rodzaj ballady poetyckiej propaguje Żanna Biczewska (urodzona 17 czerwca 1950 r. w Moskwie). Ta pieśniarka country-folkowa, kompozytorka, autorka i zbieraczka folkloru rosyjskiego, wychowała się w rodzinie o bogatych tradycjach muzycznych: śpiewa od dzieciństwa, sama nauczyła się gry na gitarze. Najwięcej — jak twierdzi — nauczyła się od śpiewaczki Irmy Pietrowny Jaunzenowej.