Tarantella La danza

Najsławniejszym nieoperowym utworem wokalnym Rossiniego jest tarantella La danza (Giá la luna é in mezzo al mare), popisowy przebój wszystkich tenorów świata, opublikowany wprawdzie w pierwodruku dla sopranów, ale pierwotnie napisany dla basa!
Kompozycja ta ukazała się drukiem w zbiorze Soirées Musicales, Collezione di otto ariette per soprano e pianoforte, e quattro duetti (Wieczory mutyczne. Zbiór ośmiu arietek na sopran z fortepianem i czterech duetów), skomponowanym między 1830 a 1835 rokiem do włoskich tekstów Pietra Me- tastasia i zaprzyjaźnionego z Rossinim hrabiego Carla Pepoli, autora m. in. libretta do Purytanów Belli- niego. Opublikowała go w 1835 roku paryska oficyna Dépot de la Musique et de la Libraire Eugén’a Troupenasa1. Interesująca nas tarantella z tekstem hrabiego Pepoli była ósmym numerem tego zbioru. Rossini, zawsze skory do żartów, opatrzył Soirées Musicales uśmiechniętą adnotacją, że „zostały one napisane specjalnie do nauki języka włoskiego”… . Rossini zadedykował tarantellę Luigiemu Labla- che (1794—1858), najsławniejszemu wówczas basso cantante. Lablache, syn francuskiego kupca z Marsylii, wnuk Irlandki, urodził się w Neapolu. Osierocony w wieku 5 lat, wychował się pod opieką Józefa Bonaparte. Jako chłopiec śpiewał kontraltem i w tym charakterze wykonywał nawet partię solową w Requiem Mozarta, kiedy je odegrano w Neapolu dla uczczenia zmarłego w 1809 roku Haydna.