Żona dyrektora

Pierwsza wersja opery, z dialogami mówionymi prozą, wystawiona została 19 marca 1859 roku na scenie Théâtre-Lyrique w Paryżu, z żoną dyrektora, Marie Miolan-Carvalho, w partii Małgorzaty. Sukces był połowiczny. Paryżanom opera wydała się „zbyt niemiecka” i „mało melodyjna”… Natomiast wielki kompozytor niemiecki Richard Wagner, który pracował właśnie nad swoim arcydziełem, dramatem muzycznym Tristan i Izolda, stwierdził ni mniej, ni więcej, że zarówno tekst, jak i muzyka opery Gounoda są po prostu śmieszne! Dodajmy, że żaden z wydawców nie kwapił się do wydania partytury drukiem. W Niemczech, ojczyźnie Goethego, po pierwszym wystawieniu opery Gounoda w Darmstadt 15 lutego 1861 roku, zaprotestowano przeciwko tytułowi, zarzucając autorom ubretta, zresztą nie bez pewnej przesady, profanację arcydzieła Goethego. Dlatego zmieniono wówczas tytuł opery na Margarete (Małgorzata), przy którym Niemcy trwają do dnia dzisiejszego, choć na całym świecie używa się już powszechnie skróconego tytułu Faust.
W Polsce Fausta wystawił po raz pierwszy Teatr Wielki w Warszawie, w sześć lat po prapremierze paryskiej, 16 września 1865 roku (roku prapremiery Strasznego dworu Moniuszki). Włoską wersję językową opery wyreżyserował Matuszyński. Scenografię przygotował Sachetti, a dyrygował Quattrini.